چندي است پديده زشت و بسيار ناپسندي در جامعه ما نمودار شده كه داراي عواقبي بسيار خطرناك و نگران‌كننده است و حكايت از دسيسه موذيانه و حساب شده‌اي دارد كه با نگاهي عميق به آن مي‌توان دريافت كه هدف از به كارگيري چنين روشي حمله به اصل و ريشه است.

رواج پيامك‌ها در جامعه ما و استقبال عامه- خصوصا جوانان و نوجوانان- از آن امري است كه همپاي ديگر جوامع نمي‌توان منكر آن شد، ليكن به نظر مي‌رسد كه اين پديده به تدريج از جنبه عادي و حتي سرگر‌م‌كننده آن خارج شده و متاسفانه به ابزاري جهت سوء استفاده‌كنندگان تبديل شده است.

در مقايسه با ساير وسايل ارتباط جمعي، تلفن همراه وسيله خصوصي‌تري محسوب مي‌شود كه انتظار مي‌رود چنين حريمي كمتر مورد اغراض و دست‌درازي‌ها قرار گيرد اما جاي دريغ دارد كه برخلاف تصور رايج، چنين همراهي هميشه و همه جا، تحت اراده و اختيار صاحب آن قرار ندارد و چه بسيار حريم شخصي افراد، بي‌آنكه خود ملتفت ماجرا باشند، شكسته مي‌شود.

عصر جديد، عصر اطلاعات و نبردهاي سايبري است و در چنين هنگامه‌اي دشمنان با برنامه‌هاي بسيار پيچيده و نامرئي درصدد چيرگي در اين ميدان هستند و به همين سبب مي‌توان گفت كه در هيچ عصر و در هيچ نسلي شمار قربانيان تا اين اندازه فزوني نداشته و علت اين فراواني بي‌ترديد در ساده‌انگاري‌هايي نهفته است كه بسيار خسارت‌آفرين بوده است.

تكنولوژي مدرن اگرچه بر توانايي‌هاي آدمي افزوده است و در عرصه ارتباطات، امكاناتي را پديد آورده كه حتي آن را مي‌توان در امتداد و مكمل حواس به شمار آورد اما نبايد از اين واقعيت غفلت كرد كه اگر در جامعه طريقه صحيح استفاده از اين وسايل آموزشي داده نشود و يا به عبارتي ديگر اگر اشخاص نسبت به معايب و مضرات آنچه كه در اختيار دارند آ‌گاه نشوند، چه بسا از اين طريق متحمل خسارت و صدمات جبران‌ناپذيري شوند كه سايه سياه آن بر زندگي آنان همواره سنگيني نمايد. پروژه استحاله تدريجي اكنون مدتي است كه با هدف تقدس‌زدايي، معتقدات و مقدسات جامعه را نشانه رفته و به شكل موذيانه‌اي خود را در لباس جوك‌هايي استتار كرده كه داراي مضامين مذهبي است.

اگرچه اسلام، آيين خوشرويي و شادي است و نقل لطيفه‌هاي خوب و شادي‌آ‌ور را منع نكرده است اما شوخي كردن در اين آيين از اندازه و حدود خاص و معيني برخوردار است و به عبارت ديگر شوخي‌هايي كه جنبه‌ تمسخر و استهزاء داشته باشند مجاز شمرده نشده و هرگونه شوخي با باورها و مقدسات نيز نهي و مذموم شمرده شده است.


محتواي نازل اين جوك‌ها ظاهرا جنبه شوخي و سرگرم كنندگي دارد، اما در واقع پوششي براي تمسخر معتقدات و سبك شمردن احكام مي‌باشد و بعضي از اين جوك‌ها با نظر به عملكرد بعضي از مسئولين، رنگ و لعاب سياسي نيز دارد. مفاهيم و موضوعاتي كه معمولا دستمايه چنين جوك‌هايي است عبارتند از:

- به سخره گرفتن آيات قرآن كريم

- شوخي با انبياي الهي، پيامبر اكرم (ص) و اهل بيت (ع)

- استهزاء احكام، اصول و فروع دين

- تمسخر شخصيت‌ها و علماي ديني بويژه انديشوران دين باور معاصر.

فرستنده چنين پيامك‌هايي عموما نامشخص است و گاهي نيز برخي از دوستان و آشنايان، نادانسته و ناآگاهانه چنين پيامك‌هايي را به ديگران نيز ارسال مي‌كنند كه چه بسا اگر نسبت به نتايج و پيامدهاي شوم اين پديده آگاهي داشته باشند هرگز خود را وسيله‌اي براي نشر چنين منكري نخواهند كرد.

به نظر مي‌رسد در شرايط فعلي با اطلاع رساني وسيع در اين زمينه، مي‌بايست تمامي آحاد جامعه را نسبت به چنين دامي، هوشيار كرد. زيرا تا هنگامي كه جامعه از چنين پديده‌اي بيزاري نجويد، اين رويه ناپسند همچنان استمرار خواهد داشت.

امروزه غيرت و تعصب ديني جامعه ما از راه‌هاي گوناگون مورد حمله و تهديد قرار گرفته است كه اين روش‌ها نيازمند شناسايي هوشمندانه و مقابله از طريق روشنگري، تهيه و تدارك برنامه‌هاي فرهنگي جايگزين مي‌باشد. بهره‌برداري از چنين روش‌هايي توسط دشمنان، اي كاش مسئولين فرهنگي ما را نيز به چاره‌انديشي و بهره‌برداري متقابل از فرصت‌هايي كه مغفول مانده است وا دارد و چه بسا حتي مكر دشمنان را به خودشان بازگرداند.